To już 65 świeczek na torcie MDK-u!!!
Tak więc mamy kwiecień 2021. Doczekaliśmy się 65-lecia naszej placówki. To był rok 1956, gdy ówczesny Dom Harcerza zamienił się w Młodzieżowy Dom Kultury. Miejsce to w ciągu tych lat znacznie się zmieniło. Kiedyś wokół budynku znajdował się piękny park, w którym odbywały się niektóre imprezy. (Ostatnia duża pięć lat temu, gdy placówka obchodziła swoje 60 te urodziny). Teraz - w jego miejscu powstaje deptak nad Słupią, a oba brzegi rzeki połączy kładka, a mimo tego MDK pozostał niezmieniony.
65 lat minęło jak jeden dzień, dobre wspomnienia, przyjaźnie i nowe doświadczenia zdobyte przez wszystkich wychowanków w naszej placówce pozostają na cale życie. Nowo przybyłych witamy od razu w gronie Rodziny. Mimo upływu lat MDK nie traci na popularności, a wręcz zyskuje. Jak udało nam się zaobserwować – z roku na rok przybywa coraz więcej nowych, żądnych wiedzy, dobrej zabawy i rozwijania swoich zainteresowań – twarzy. Tutaj u nas nie było czasu na nudę i na pewno nie będzie! Przez te wszystkie lata zostawialiśmy po sobie ślad i działamy dalej. Prowadzi nas hasło „Młodzieżowy Dom Kultury uczy, bawi, wychowuje” i – jak powiedział nam ktoś bliski – kształtuje ;)
"My nie jesteśmy rozmemłani"
I oto kolejna już – na pewno nieoczekiwana i niespodziankowa – odsłona tego, co dzieje się w MDK-u w czasie ferii. Wyjątkowa pod 
kilkoma względami, dlatego prosimy o WYROZUMIAŁOŚĆ. To nasza próbka z prób!!! Dziwne? Możliwe, ale na pewno zasługujące na uwagę. To debiut młodej dziennikarki Zosi Jodko, która stanęła po drugiej stronie kamery i ta relacja – również z próby, tym razem teatralnej – jest jej pierwszą próbą (ile jeszcze tych prób?) ;-)
"Nie bądźcie tacy rozmemłani" - oto tytuł nowego przedstawienia – etiudy - wykonywanej przez grupę teatralną "Dream" i taneczną "Swing" pod okiem Pani Karoliny Maciejewskiej i Pani Joanny Stoike-Stempkowskiej. 7 stycznia 2021 roku, wraz z Kołem Dziennikarskim miałam okazję zobaczyć premierową próbę (a taka istnieje? ;-) ) tego spektaklu.
Kolejna odsłona MDK-owskich ferii w obiektywie SZPILI
Po wczorajszej filmowej niespodziance – przypominamy, że gościliśmy na próbie zespołu LOWRIDER, tym razem fotorelacja ze wspomnianych zajęć. W tej relacji będziecie też mieli okazję zobaczyć nas po obu stronach obiektywu. Powtórzmy: oj dzieje się, dzieje.
REDAKCJA SZPILI
Ferie w MDK-u już na półmetku.
Zgodnie z obietnicą daną przez Zosię - postaraliśmy się Tym razem SZPILA odwiedziła kolejnych zainteresowanych zajęciami przygotowanymi przez nauczycieli - instruktorów naszego MDK-u. Zajrzeliśmy do Pani Bogusi Plebanek i prowadzonego przez Panią Studia Piosenki (śpiewające dziewczyny - jesteście rewelacyjne), odwiedziliśmy też Panią Magdalenę Kwidzińską udzielającą mnóstwa wskazówek młodemu adeptowi gry na gitarze. Nie mogło nas oczywiście zabraknąć na zajęciach teatralnych i tanecznych Pań Joanny Stoike-Stempkowskiej i Karoliny Maciejewskiej. Re-we-la-cja. Już wkrótce relacje z wymienionych zajęć, fotograficzne i ... filmowe. Tak, tak, będą niespodzianki. Dzisiaj pierwsza z nich: zobaczcie u kogo jeszcze byliśmy.
REDAKCJA
Kliknij na taśmę filmową
Co się dzieje podczas ferii w MDK-u?
Co roku czekaliśmy na ferie zimowe, bo oznaczało to wolny czas, który mogliśmy przeznaczyć na co tylko chcieliśmy. W tym roku – 2020 - wszyscy mieliśmy aż za dużo czasu na takie rzeczy wiosną i jesienią. A teraz? Nie ma magii ferii, bo przyzwyczailiśmy się do siedzenia w domu. Staje się to bardzo męczące. Jeżeli komuś z osób uczęszczających na zajęcia w Młodzieżowym Domu Kultury też znudził się własny pokój i codziennie ten sam widok za oknem, to zapraszamy do skorzystania z bogatej oferty zajęć, które MDK przygotował. Od poniedziałku czwartego stycznia do piątku piętnastego stycznia między godzinną dziewiątą a dwudziestą odbywają się spotkania w grupach, między innymi: języka angielskiego, rysunku i malarstwa, gry na gitarze klasycznej, zajęć plastycznych
Na szczycie
Hej wszystkim. W ostatni poniedziałek zaczęły nam się ferie, normalnie wszyscy byśmy pomyśleli : „ ale zadzior, w końcu wolne”, maturzyści by oszaleli ze stresu, bo przecież matura już tak blisko. Ja normalnie teraz siedziałabym w kolejce wjeżdżając na sam szczyt gór w Austrii. No, ale niestety, kwarantanna. Nie wiem jak wy, ale dla mnie ferie bez nart i śniegu to nie ferie zimowe. Widok gór i lasów pokrytych białym puchem potrafi ukoić moje wszystkie troski, dzięki niemu 
znikają moje wszelkie problemy. Jak staje na szczycie, czuje się wolna jak ptak, piękne widoki, słońce bijące po oczach i wysokość, która dobija, bo wiesz, że jak byś się osunął… to leeeeecisz. Poczucie władzy i górowania nad całym światem dodaje potężnej siły, której nie umiem nawet opisać. Ludzie często mówią, że czują się w czymś, jak ryby w wodzie, ja bym mogła powiedzieć to o górach i o sobie. Moja przygoda z nartami zaczęła się kilka lat temu, kiedy znajomi rodziny zaprosili nas na wyjazd. Od razu złapałam bakcyla. Po trzech dniach wylądowałam w szynie gipsowej, bo zjeżdżając z góry, mój kolega raczył we mnie wjechać. Hah. Pewnie wszyscy pomyśleli 'oo nieee', ale spokojnie, następnego dnia byłam już z powrotem na stoku. No i tak jakoś wyszło, że teraz cały rok czekam tylko na ferie, a po feriach popadam w tęsknotę za górami.
W czasie przerwy zimowej są też inne rodzaje zajęć, na przykład ja kocham usiąść pod kocem z herbatką i poczytać jakąś dobrą książkę. Ostatnio wróciłam do ‚, Za minutę pierwsza miłość’’ Hanny Ożogowskiej, kto nie przeczytał, a uwielbia czytać, to powinien być jego numer jeden na liście! Co prawda nie jest to zajęcie dla każdego, dlatego nasz Młodzieżowy Dom Kultury ruszył pełną parą, zajęcia wszelkiego rodzaju odbywają się, a ich uczestnicy mają się baaaaardzo dobrze. O czym możecie przeczytać w następnym tekście Zośki.
Pozdrawiam Dominika Czechowicz
