Listopad miał być taki senny, a jednak mieliśmy dużo pomysłów, na realizację wszystkich nie starczyło na czasu (szkoła, szkoła, szkoła). Dzisiaj przedstawiamy naszym czytelnikom próbę poetyckich zmagań jednej z młodszych uczestniczek naszych Warsztatów Dziennikarskich - Wiktorii (swoją drogą – pamiętajcie, że nasze słupskie schronisko CZEKA NA KAŻDĄ WASZĄ POMOC). Trzymając się zwierzaków, przenosimy się z Sarą i kotami (?????) w świat naleśników, do których bardzo pasuje herbatka, a jak to z nią jest? Czy dowiemy się tego ze znakomitego reportażu Marty? A swoją drogą, ciekawe, czy te wszystkie teksty mieściłyby się w „kluczu”? (Ciiiiii, nie lubimy go, niszczy naszą indywidualność...) Kolejne spotkanie wkrótce.
REDAKCJA
TĘSKNOTA
W schronisku ujrzałam psa-
a w jego oczach smutek i strach.
Po jego pyszczku płynęła łza,
lecz skąd się wzięła- nie chciał mówić o tym.
A gdy szczęśliwie trafił pod mój dach,
pełen miłości dobroci, wyznał,
Że dom mój widział w swoich snach,
zaś łza na pyszczku była łzą tęsknoty.
PRAWDZIWA PRZYJAŹŃ
Poprzez góry, poprzez lasy,
miś wędrował tak na wczasy.
Spotkał na swej drodze dzika,
ten na drzewo prędko zmykał.
Wciąż poruszał się samotnie,
smutno było mu okropnie.
Dotarł w końcu gdzieś do chatki,
a tam były dwa niedźwiadki.
Miś szczęśliwy był jak zuch,
bo przyjaciół spotkał dwóch.
Zamieszkali razem w chatce,
żyli sobie tak jak w bajce.
No i tak szczęśliwie misie,
żyją sobie aż do dzisiaj.
Wspólnie wszystkim dzielą się,
To największa przyjaźń jest.
Wiktoria Lorens
