„Złote serce” wystawione z sercem
Życie bywa zaskakujące. Nagłe zmiany, dążenie
do doskonałości, wieczny wyścig szczurów. Spektakl „Złote Serce” w reżyserii Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk niezwykle odzwierciedla ludzką bezduszność, która prędzej, czy później zostanie ukarana.
Teatr Lalki Tęcza ponownie zaskakuje. Pomimo tego, że scena „Tęczowska” zupełnie różni się od tej w Rondzie, ekipa teatru dla dzieci bezproblemowo ustawia scenografie do spektakli i z łatwością prezentuje to, na co wszyscy czekają – kolejne wspaniałe przedstawienia. Tym razem „Złote serce” w reżyserii Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk. Większa część maluchów z rodzicami zajęła już miejsca. Druga część jeszcze szwendała się od jednego krzesełka do
drugiego. Stroje najmłodszych były bardzo eleganckie, zaczynając od mistrzowsko splecionych warkoczy,
po białe koszule i nienagannie wypastowane buciki. Można powiedzieć, że towarzystwo, z którymi miałam przyjemność oglądać spektakl było eleganckie oraz kulturalne.
Pragnę wspomnieć, że razem ze mną był Adam, który raczej nie jest pasjonatem dziecięcych spektakli. Jednak przedstawienie, w którym uczestniczyliśmy często doprowadzało go do krótkich, pozytywnych komentarzy, które co jakiś czas szeptał mi do ucha. Spektakl „Złote Serce” rozpoczął się muzycznym akcentem. Dzięki chwytliwej melodii oraz fantastycznemu śpiewowi najmłodsi od razu skierowali wzrok ku scenie i z największym zaciekawieniem oddali się chwili teatralnej przyjemności. Głównymi 
bohaterami spektaklu byli Janek i Hanka (Co do Hanki, bardzo spodobało mi się jej ładne imię :) ). Janek to chłopiec, który wyruszył w podróż za złotym jabłkiem, ponieważ owoc ten spełniał marzenia. Jednak pomimo wielkich chęci, podróżującemu nie udało się zdobyć tego, czego pragnął. Chłopiec zagubił się we własnym egoizmie, nie odwzajemnił szczerego uczucia pewnej księżniczki. Jego chciwość zaprowadziła go jedynie do śmierci, a stamtąd prosto do piekła. W czasie sceny, gdy Janek trafia do bram piekielnych na widowni rozległ się płacz dzieci. Na szczęście chwilę potem wszystko ucichło, ponieważ młodsza siostra chłopca-Hanka o złotym sercu ruszyła z pomocą bratu i Janek został uratowany. Cała akcja była niezwykła, scenografia idealnie dopasowana do treści sztuki, różnorodne głosy postaci, dynamika przedstawienia zachwycały KAŻDEGO z widzów. Mnie najbardziej „uraczyły” kukiełki, każda z nich była wspaniale wykonana i ucharakteryzowana. Widownia pękała ze śmiechu dzięki Wodnej Babie oraz przerażała się na widok stworzeń pojawiających się w scenie piekła.
Spektakl zakończył się szczęśliwie. Janek zrozumiał swoje błędy i wraz z Hanką dzięki ślubom weszli do rodziny królewskiej. Wszystko, co dobre szybko się kończy.
Po przedstawieniu Adam i ja mieliśmy jeszcze jedno zadanie. Pan Maciej Gierłoski, który podczas spektaklu odpowiedzialny był za rolę Janka udzielił nam odpowiedzi na kilka pytań. Dowiedzieliśmy się, że „przeprowadzka” z Tęczy do Ronda wcale nie była trudna. Spektakl „Złote Serce” posiada elastyczną scenografię, dzięki czemu z łatwością rozstawiają ją, gdzie tylko potrzebują. Zaaklimatyzowanie się z atmosferą „Rodowską” również nie okazało się trudne. Aktorzy teatru lalki Tęcza, nie spoczęli na laurach po ostatnim przedstawieniu. Z wielkim hukiem odgrywają kolejne spektakle. Miejmy nadzieję, że energii wystarczy im do końca świata. Niesamowite jest to, jak wiele mogą skorzystać dzieci oglądając spektakle Tęczy. Cieszy mnie bardzo, że rodzice, dziadkowie, wujkowie i inni wspierają najmłodszych w obcowaniu z teatrem, dzięki temu UCZĄ ICH KULTURY. Polecam serdecznie wszystkim dzieciom oraz ich opiekunom spektakl „Złote Serce”. Z niecierpliwością czekamy na kolejny, aby móc zaspokoić swój głód teatralny, który tak pięknie wypełniło nam ostatnie przedstawienie „Złote Serce” .
Hania Dobkowska
